Metropolie kuszące swymi nieskończonymi możliwościami, zawładnęły masową turystyką do tego stopnia, że chyba nie ma od tego odwrotu. Aczkolwiek ci, którzy lubią wczuć się w wyjątkowy klimat i rozkoszować spokojem, mają swoje patenty na to, by znaleźć ciekawe małe miejscowości. Wszak na tym polega podróżowanie po świecie. Pora więc odwiedzić takie miasteczka. Na celownik bierzemy więc takie miejscówki jak: Telcz (Telč), Santa Rosalia, Zaqtala, Ghazni oraz Ericeira.

1. Czeski Telcz (Telč)

Chcąc odwiedzić Telcz, należy skierować się do regionu Wysoczyna, w południowo-środkowej części Republiki Czeskiej. Z czego słynie. Głównie z obfitej historii, co znamionuje fakt, iż oparte jest na pochodzącej jeszcze z czasów średniowiecza siatce ulic.

Jako że Telcz wypełniają okazałe, wielobarwne zabudowania w formie kamienic, jest tu na czym zawiesić oko.

A ponadto pod powierzchnią tego małego miasta rozciągają się korytarze. Powstały jako miejsce przechowywania zapasów jedzenia. Dawniej było bowiem tak, że każdy z mieszkańców organizował sobie pod domem piwnicę; z czasem naturalnie się połączyły, tworząc swoisty labirynt. Usłyszeć tu można od miejscowych także o tym, że w razie konieczności służyć miały za trasę ucieczki przed najeźdźcami chcącymi złupić, bądź zniszczyć mieszkańców.

Telcz ma swe korzenie w XIII stuleciu. Z tamtego okresu niewiele jednak pozostało. Liżące miasto języki ognia wielkiego pożaru w 1386 r. sprawiło, że duża część miasta trzeba było mozolnie stawiać od nowa. Czuwający nad tym Zachariasz z Hradca, któremu podlegały te ziemie, w duchu włoskiego odrodzenia. Prace nadzorowane przez ściągniętych z Półwyspu Apenińskiego architektów dały spektakularny efekt. Miks nowych zabudować wypełniających odtąd dawny układ ulic tworzy specyficzny miks, jakiego trudno doświadczyć w innych miastach Europy.

Punktem obowiązkowym każdej wycieczki do tego czeskiego miasteczka jest zamek. Jego mury poczęły się piąć w górę w XVII w. Ale to nie one są najbardziej hołubioną jego częścią. Ten status ma ogród angielski, w którym zapatrzeć się można w czasie letnim na przyjemne rośliny. Architektura zamku pozwoliła także umieścić w nim kaplicę Wszystkich Świętych, która bogato ozdobiono wymyślnymi sztukateriami. ¹

Będąc w Telczu, warto zajrzeć do gotyckiego kościoła św. Jakuba Starszego. Namierzyć go można dzięki wysokiej, sięgającej 50 m wieży. Wnętrze kusi wielbicieli sztuki interesującym ołtarzem.

Źródło foto: Wikipedia

Źródło foto: Flickr

Chcąc dopasować wszystko do nowej wizji, zdecydowano się nawet pochylić nad przebudową zamku. Jego wywodząca się z okresu średniowiecza bryła, została więc zmieniona na renesansową modłę. Telč, a konkretnie wypełniająca go historyczną część centrum miasteczka, wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Rozciąga się na 24,8 km2.

Ludność: 5100 ²

Źródła:

^{1 https://cs.wikipedia.org/wiki/Kostel_svat%C3%A9ho_Jakuba_Star%C5%A1%C3%ADho_(Tel%C4%8D)}

^{2 https://cs.wikipedia.org/wiki/Tel%C4%8D}

³ https://en.wikipedia.org/wiki/Tel%C4%8D

2. Santa Rosalia w Meksyku

Ileż to miasteczek na świecie było w przeszłości związanych z przemysłem wydobywczym?! Cała masa. Podobną genezę ma meksykańskie miasteczko Santa Rosalia.

Europejczycy rozpoczęli eksplorację ziem, na których dziś znajduje się Santa Rosalia w 1539 r. To właśnie wtedy bo brzegu dobił hiszpański mistrz nawigacji Francisco de Ulloa, który służył wsparciem słynnemu Hernanowi Cortezowi.

Tym, co nadało miastu popularności, były jednak odkryte tu złoża. Uruchamiając działalność kopalni, za punkt zainteresowania wzięto właśnie leżąca pod jej powierzchnią ziemi miedź.

Otwarta w 1887 r. kopalnia miedzi El Boleo, za którą stał początkowo francuski kapitał, znacząco zmieniła charakter miejscowości. Wkrótce połączona ją 38 km traktem kolejowym pozwalającym wywozić urobek do miejsca docelowego. Kiedy w 1954 r. kopalnia zaprzestała działania, niemal z dnia na dzień, zajmowane dotychczas przez górników domy zostały opuszczone.

Francuska obecność nadała miasteczku wyjątkowo europejskiego sznytu. Budowane tu budynki mieszkalne, placówki edukacyjne oraz kościoły wzięli we władanie pracownicy, oraz urzędnicy kopalni. Napędzany zyskami z wydobycia rozwój sprawił, że miasto jako drugie po samym Mexico City wypełniła jasność lamp napędzanych elektrycznością. Ba, wschodząc w XX w., opleciono miasteczko siecią telefoniczną. ¹

Jednym z wyróżników Santa Rosalia w Meksyku, znajdującego się dziś pod jurysdykcją regionu Baja California jest bez wątpienia tutejszy kościół. św. Barbary. A to dlatego, że nad jego planami, podobnie jak siedzibą przedsiębiorstwa El Boleo, pracował sam Gustav Eiffel Oryginalna konstrukcja oparta o stalowe elementy, konkretnie ocynkowane żelazo doceniona została przez specjalistów, po tym, jak zaprezentowano ja na słynnej paryskiej Wystawie Światowej zorganizowanej w 1889 r.

Początkowo konstrukcja miała trafić na Czarny Ląd w miejsce, w którym spodziewano się ataku termitów. Sęk w tym, że na wspomnianej imprezie wpadła w oko zarządzającym kopalnią, zakupiła ją kopalnia El Boleo, po czym przetransportowała na drugi koniec świata, gdzie z pietyzmem postawiono ją na nowo. ²

Ludność: 22,4 tyś

Źródła:

¹ https://es.wikipedia.org/wiki/Santa_Rosal%C3%ADa_(Baja_California_Sur)

² https://ontheroadin.com/%EF%BB%BFsanta-rosalia-baja-california-sur/

Źródło Foto: Wikipedia

3. Zaqtala

Jak to z reguły bywa, ludzie od dawien dawna zakładali miasta w pobliżu rzek. Zaqtala także leży w pobliżu rzecznego nurtu. Ten wyznacza tu Tala.

Leżące w granicach Azerbejdżanu miasto przez szereg lat stanowiło jednak kulturową mieszankę, Przewijali się tu zarówno Albańczycy, jak i Gruzini. Również przez to dziś tworzy ono wdzięczny ośrodek miejski dla tych, którzy lubią podróżowanie po świecie.

W czasach średniowiecza w Zaqtala roiło się od placówek oświatowych, w których naukę pobierali przyszli teologowie, filozofowie, oraz historycy, niezgłębiający przeszłość Gruzji.

Słynącą z upraw orzechów laskowych miejscowość podzielono między Dolne i Górne Miasto. Na Dolnym Mieście Zaqtala, za sprawą organizowanego tam targu poczuć można lokalny klimat miasta.

Górne Miasto to już typowo turystyczna część. Wypełniają ja zabytki z dawnych czasów. Rozciągający się tutaj Rynek Starego Miasta obrastają sięgające jakichś 30 m platany. Przyglądając im się bliżej, warto wiedzieć, że zasadzono je w l. 80 XVIII w.

Haydar Aliyev pr zabudowano domami, z robiącymi do dziś wrażenie ciekawymi fasadami. Za nią widać już jednak to, z czego słynie Zaqtala. A mowa, w tym przypadku, o twierdzy. Wznieśli ją Rosjanie, pracując w porcie czoła aż trzy dekady. Ukończona w 1860 r. po trzech dekadach prowadzenia prac mieni się szarością wykorzystanych do budowy kamieni. W początkowych latach istnienia była elementem fortyfikacji broniących mieszkańców azerskiej dziś Zaqtali przed ekspansywnymi ruchami Szamila z Dagestanu. W jej historii napisało się jeszcze jedno szczególnie wydarzenie. W twierdzy osadzono żołnierzy słynnego okrętu „Potiomkin” po tym, jak ogłosili bunt, przed wybuchem rewolucji 1905 r. Aktualnie twierdza wciąż jest aktywnym militarnie obiektem, czemu dowodzi działający tu garnizon,

Chcąc zwiedzić religijne miejsca, należy skierować swe kroki w dwa miejsca. Pierwszym jest opuszczona cerkiew. Trzeba przyznać stanowi jeden z dziwniejszych widoków w mieście. Muzułmańska społeczność korzysta z niefunkcjonującego stale meczetu.

Zwiedzając Zaqtalę, warto wejść także do Muzeum Historycznego. Mimo, że jest skromną placówką, zerknąć tu można na wiekowe księgi i naczynia, biżuterię, wartościowe księgi. Co ciekawe jest też kolekcja strojów regionalnych i fotografie, na których uwieczniono miejskie atrakcje.

Ludność: 32 tyś ¹

Park miejski w Zaqtali; źródło foto: Wikipedia

Kościół w Zaqtali; źródło foto: Wikipedia

¹ źródło i foto : https://en.wikipedia.org/wiki/Zaqatala_(city)

4. Azerskie Ghanzi

Zróbmy taki eksperyment: wyobraźcie sobie, że patrzycie na atlas i suniecie wzrokiem po południowej części Afryki. Jakie macie skojarzenie. Bezkresny piasek, tutejszej pustyni, poprzetykany jedyne niewiele znaczącymi, wydawałoby się, miasteczkami, czy wsiami. Właśnie tu, Botswanie trafić można na małą miejscowość zwana Ghazni.

Tutejsi mieszkańcy radzą sobie jednak całkiem dobrze, zważywszy na warunki geograficzne. Wszystko za sprawą doskonale działającej hodowli zwierząt. Wychodząca stąd wołowina znajduje odbiorców w różnych częściach świata.

Wspomnianą pustynią jest Kalahari, którą pewnego dnia postanowił poskromić Hendrik van Zyl, stając się pierwszym śmiałkiem, który wybrał to miejsce do tego, by się w nim osiedlić. Część ludzi na wieść o tym pukała się w czoło, ale rzeczony mężczyzna, wiedział co robi. Zakładając firmę, organizował polowania. To przyniosło mu prawdziwą fortunę.

Wystarczy wspomnieć, że w 1870 r. był już prawdziwym bogaczem, a pozyskiwane przez niego kości słoniowe trafiały w gusta uwielbiających tego typu produkty milionerów na całym świecie.

Podróżujący po Afryce kojarzą Ghazni, jako miejscowość przystankową dla podróżnych, którzy chcą rozkoszować się naturą delty rzeki Okawango. Wykorzystując do maksimum swe możliwości, tutejsi mieszkańcy otwarli punkty noclegowe oraz sklepy handlujące wyrabianymi tu ręcznie produktami.

Ludność: 21, tyś ¹

Ghanzi; źródło foto: Wikipedia

¹ źródło i foto: https://en.wikipedia.org/wiki/Ghanzi

5. Ericeira w Portugalii

Ok, Ericeira jest de facto częścią miejscowości Mafra, ale wcale nie przynosi jej to ujmy. Po pierwsze z uwagi na swą wielkość, a po drugie znaczenie, jakim legitymuje się w pewnych kręgach. Ale o tym zaś chwilę…

To portugalskie miasteczko warto wziąć na cel, szukając miejsca, z którym związana jest odległa przyszłość. Dość powiedzieć, że stanowi jedną z najstarszych osad typu miejskiego na terenie kraju. Stanowiła choćby miejsce życia Fenicjan.

W dzisiejszych czasach miasteczko obierają na cel głównie ubóstwiający surfowanie na desce. Stanowi dla nich wręcz synonim dobrych fal. Szukając pomyślnych fal, okupują miejscową plażę – Praia de Ribeira d’Ilhas. Wyjątkowy status surfingowej stolicy Portugalii ma swe ujście w liczbie działających tu, z powodzeniem, sklepach i wypożyczalniach sprzętu i firm trudniących się nauką łapania morskich fal.

Do tego polecana jest w szczególności wszystkim, którzy chcą, czy też muszą zadbać o własne zdrowie. Miejscowość poszczycić się może bowiem powietrzem z największą ilością jodu spośród wszystkich miejsc w Portugalii.

Tym samym doszło do znaczącej zmiany w postrzeganiu tej miejscowości. A przecież w l.30 XIX w. Ericeira słynęła w świecie ze swego portu. Był wówczas czwartym pod względem wielkości takim obiektem na wybrzeżu Portugalii. Obsługiwał wymianę handlową zboża i wyrabianego w kraju smacznego wina. Kiedy Portugalię pokryła gęstsza sieć dróg, miasteczko naturalnie straciło zainteresowania handlarzy.

Poniekąd to jednak nie to wpłynęło na to, iż miejscowości do dziś jest na ustach Portugalczyków. Każdy z nich kojarzy je bowiem z ty, że to z leżących w granicach Ericeirii brzegów wypływał wydalony z kraju król Manuel II, ostatni koronowany władca.

Przybywający tutaj turyści, zwłaszcza smakosze rozkoszują się podawanymi w tutejszych restauracjach owocami morza, oraz rybami. W wolnych chwilach wybierają zaś zwiedzanie okolicy. A jest czego, o czym świadczy stojący tu fort Matki Boskiej Narodzenia.

Za budową Nossa Senhora da Natividade Fort, stoi decyzja króla Pedra II, który w 17706 r. chciał w ten sposób wznosić tutejsza część wybrzeża. Niespełna 120 lat pożółkniej pozostały z niego tylko szczątki. Najpierw zniszczone zostały działa artyleryjskie, a następnie runęła część jego murów. Uratowany przed całkowitym zapominaniem, od poł. l. 70 XX w., stanowi jedną z lokalnych atrakcji turystycznych. ^{1, 2}

¹ https://en.wikipedia.org/wiki/Ericeira

2 https://pt.wikipedia.org/wiki/Ericeira

Co jeszcze wiadomo o miejscówce. Ano to, że nazywana jest też Onde O Mar É Mais Azul, czyli miejscem, w którym morze jest najbardziej niebieskie. ³

³ https://nowinportugal.com/ericeira-the-ultimate-guide/

Leży w regionie obszaru metropolitalnego Lizbony.

Ma 12 km² powierzchni.

Ludność: 10,6 tyś

Chcesz poznać dogłębnie Portugalię? Poznaj tamtejsze Portalegre, piękne miasto słynące z wyrobu wina.

Foto:

https://en.wikipedia.org/wiki/Ericeira

https://pt.wikipedia.org/wiki/Ericeira