Największe miasto kraju, a zarazem stolica Republiki Środkowoafrykańskiej. Bangi, czy też jak z francuska zwykło się zapisywać – Bangui, jak dotąd nie przebiło się do szerszej świadomości marzących o afrykańskim tripie podróżników. A szkoda…

Archeologowie wziąwszy pod łupę tutejsza ziemię dokopali się kilkudziesięciu miejsc w których znajdują się ślady z epoki żelaza. Wśród znalezisk znalazło się wiele oryginalny przedmiotów wykonanych z metalu oraz ceramiki. Gdy specjaliści orzekli, że część z nich pochodzi z IX w. p.n.e. do akcji wkroczyły władze, udanie starając się o wpisanie okolicy listę UNESCO. Doceniając kolonialny charakter Bangi, nie można zapominać jednak o jego ciemniejszej stronie.

Rozpościerające się po zachodniej stronie płynącej przez miasto rzeki Ubangi, będącej jednocześnie granicznym ciekiem wodnym Republiki Środkowoafrykańskiej z DR Konga ma zaskakująco długo historię.

Ulica stolicy Republiki Środkowoafrykańskiej; źródło: Flickr

Był 26 czerwca 1889 r. kiedy stacjonująca na obszarze swej kolonii, zwanej wówczas Haut-Oubangui francuska armia, rozkazem Alberta Dolisiego i Alfreda Uzaca postawiła założyć fort. Urządziwszy tu centrum władzy dla kolonii Europejczycy de facto sprawili, że to właśnie z niego wykształciło się miasto, które w 1905 r. namaszczono na stolicą francuskiej kolonii Ubangi-Szari, rok później połączonej z kolonią Czad.

Dzielnica nr 7 – Gba-vaka Mbassa-mbala słynie z Centralnego Więzienia Ngaragba –  jest głównym więzienie w Bangi. Powstało w 1947 r. Przez lata słynęło z bardzo trudnych warunków dla 400 osadzonych. W l.70. przetrzymywano w nim więźniów politycznych. W l. 1996 – 2003 r. było wielokrotnie niszczone i odbudowywane.

Atrakcje Bangi

Działające przy Rue de I’Industrie w 2. dzielnicy Muzeum Narodowe Barthélemy-Boganda swoje powstanie zawdzięcza właściwie francusko-niemieckiemu duetowi specjalistów z zakresu badan nad afrykańską etnografią. Założone jako jedno z pierwszych tego typu obiektów w krajach afrykańskich z miejsca wypełniły tradycyjne instrumenty muzyczne. Z czasem wystawy zaczęły kontrwalacja się również na pokazaniu starych eksponatów broni, narzędzi myśliwskich, oraz ceramiki.

Cześć wystawy odwołuje się do domostw zamieszkiwanych przez społeczność wiejską na terenie Republiki Środkowoafrykańskiej, ukazując oryginalną architekturę wiejską. Wiele miejsca poświęcono w tym segmencie społeczności Pigmajów.

Lokalne rytmy na ulicy Bangi – stolicy Republiki Środkowoafrykańskiej; źródło: Wikipedia

Mało tego, jest i część poświęcona przedmiotom służącym do odprawiania kultów religijnych. Na całość ekspozycji składa się 3500 artefaktów, choć nie wszystkie znaleźć można na wystawach. Wiele z nich… schowanych jest jednak w skrzyniach, zabezpieczających je przez kradzieżą. Fajnie, że podróżowanie po świecie pozwala zaglądać w takie zakątki…

Bodaj najbardziej oryginalnym przedmiotem, otwartej w 1963 r. placówki Muzeum Bogandy są jednak tkaniny z kory, które służyły do… przykrycia łóżka samego prezydenta Bokassy.

A’propos okolicy, stanowiąca 2. dzielnicę Gba-vaka Usé stanowi położoną południu część miasta. Jej wyznacznikiem jest również muzułmańska świątynia. Meczet Lakouanga, bo o nim mowa, wielokrotnie był niszczony. Wystarczy wspomnieć choćby o wydarzeniach z 2014 r. Wówczas to funkcjonariusze chrześcijańskiej chłopskiej bojówki, z zemście za ataki na kościół Matki Bożej Fatimskiej przeprowadzili na meczet atak. Animozje wyznaniowe o dziwo jednak ustąpiły na tyle, że w grudniu tego samego roku katolicka społeczność w ramach pojednania wspomogła odbudowę meczetu. Na niewiele się to jednak zdało. W maju 2018 doszło bowiem do powtórki wydarzeń sprzed czterech lat

Korzystając z okazji warto wybrać się na targ Lakouanga, bądć Marché Central – główne targowisko w Bangi,

Podróżnicy na tropie

Prócz katolickiego kościoła tego w mieście zaleźć można miejsca kultu prowadzone przez: Kościół Ewangelicko-Luterański Republiki Środkowoafrykańskiej, Kościół Ewangelicko-Baptystów Republiki Środkowoafrykańskie.

W 1960 r. Bangi, zajmujące dziś 67 km² stało się stolica niepodległej Republiki Środkowoafrykańskiej, która 13 sierpnia ogłosiła zerwanie z francuską przeszłością kolonialną. Tym samym nastąpił olbrzymi rozwój miasta, zwłaszcza ludnościowy. Do miasta masowo zaczęła się sprowadzać ludność z różnych części nowo powstałego państwa. Efekt był porażający, podczas gdy w poł. l. 70 w mieście żyło niespełna 280 tys ludzi dziś szacuje się, ze mieszkańców jest 747 tyś.

Dzis miasto wypełniają przeróżne zabudowania. Wśród nich najbardziej wyróżniają się siedziby banków i zagranicznych firm oraz oczywiście hotele. Jednym z ciekawszych miejsc w Bangi jest gmach Zgromadzenie Narodowego, w którym odbywają się posiedzenia deputowanych pojawił się na mapie miasta po tym, za rządów prezydenta Kolingby. Co ciekawe w kosztach jego budowy partycypowały władze… Korei. Otwarty 1 stycznia 1993 r. prezentuje się tak:

Zgromadzenie Narodowe Republiki Środkowoafrykańskiej w Bangui; źródło: Wikipedia

Uniwersytet Bangijski (Université de Bangui) – założony w 1969 r. Studenci kształcą się na nim korzystając z czterech wydziałów:

• Wydział Literatury i Nauk Humanistycznych
• Wydział Ekonomii i Zarządzania
• Wydział Nauk Prawnych i Politycznych
• Wydział Nauk
• Wydział Nauk o Zdrowiu

Posiada szereg laboratoriów, instytutów i centów badawczych.

Université de Bangui Republika Środkowoafrykańska; źródło: Wikipedia

Katedra i pałac

Wspomniane na początki ciemne oblicze Bangi, swe odzwierciedlanie miało w obecności władz i żołnierzy. Ileż to razy miasto stawało się celem afrykańskich rebeliantów, oraz ludzi otwarcie i brutalnie manifestujących swe przekonania polityczne. Końcówka l. 90 i początek nowego tysiąclecia przyniosły serie zamachów stanu, którym towarzyszyły zamieszki i grabieże na terenie miasta, które doprowadziły do znacznych zniszczeń.

Pierwsza dzielnica – Gba-vaka Oko stanowiąca centralną przestrzeń Bangi to miejsca, które poszczycić się może dość oryginalnym miejscem. Okazuje się bowiem, że urządzono tu coś na wzór punktu startowego do obejścia miasta. Zwany PK0, czyli punktem punkt zero kilometrów, stanowi miejsce skąd odchudza najważniejsze arterie stolicy Republiki Środkowoafrykańskiej, czyli avenue de l’Indépendance, avenue Barthelémy Boganda oraz avenue David Dacko.

Wniesiona w 1930 r. katedra Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia w Bangui (Cathédrale Notre-Dame-de-l’Immaculée-Conception de Bangui), czasami zwana Katedrą Matki Bożej Fatimskiej stawi najważniejszy kościół w stolicy Republiki Środkowoafrykańskiej.

Do wyjątkowego wydarzenie doszło tutaj 29 listopada 2015. Nie dość, ze miasto dowiedział wówczas pielgrzymujący papież Franciszek, to jeszcze dokonał uroczystego otwarcia tzw. Świętych Drzwi z okazji otwarcia Jubileuszu Miłosierdzia, mającego wspomnieć 50 r. Soboru Watykańskiego. Jego zamierzeniem było zwrócenie uwagi na problemu świata afrykańskiego.

Cathédrale Notre-Dame-de-l’Immaculée-Conception de Bangui; źródło: Flickr

Zabytki władzy

Bangi, jaki działo europejskich kolonizatorów otrzymało ów charakterystyczny sznyt z którego słyną podobnie lokalizacje w rożnych miejscach świata. Francuzi lubujący się w tego typu rozwiązaniach wytyczyli w mieście szerokie bulwary, nieuchronnie prowadzące na centralny rynek.

Dzielnica słynie także z Palais de la Renaissance (Pałac Renesansowy) – oficjalna rezydencja Prezydenta, dawniej zwana po prostu Pałacem Bokassy. Jego budowa trwała w l. 1917-20, a korzystano wówczas z planów dostarczonych przez Victora Henri Sissona. Oryginalny gmach postanowiono odbudować w czasach panowania Bokassy. Zlokalizowana w 1. dzielnicy, ładnie położona u stóp wzgórza nieruchomość wcześniej była pałacem gubernatora. W 1960 r., po tym jak Republika Środkowoafrykańska stała się niezależnym państwem, w jego murach utworzono siedzibę prezydencji Republiki. ¹

W Gba-vaka Oko zlokalizowany jest także ratusz miejski, czyli siedziba miejskich władz.

Dzielnica Gba-vaka Oko, jak miejsce w którym skupiają się urzędy jest także miejscem rojącym się od siedzib ministerstw. Doliczyć się tu można 11 takowych instytucji. Mało tego działają tu tez cztery placówki dyplomatyczne pastw odgrywających najważniejsza rolę na świecie, w tym Francji, Stanów Zjednoczonych, czy Rosji.

Dzielnica Gba-vaka Oko; źródło: Wikipedia

Centrum Bangi wypełnia także wielki łuk, będący czymś na kształt pomnika poświęconego Bokassie.

Gba-vaka Ota i jej meczet

Jakieś 5 km na północ od ścisłego centrum znaleźć można okolice usianą klubami nocnymi. Przedmieścia pełne są zaś biednych domów wzniesionych z cegieł mułowych i z dachami kryta zwykła strzechą. W końcu 889,2 tyś społeczność miasta musi gdzieś mieszkać… Mało tego, w 1996 r. Bangi uznane zostało przez inne rządy oraz organizacje o charakterze światowym za jedno z najniebezpieczniejszych miejsc świata.

Tymczasem Gba-vaka Ota, stanowiąca 3. dzielnicę Bangi to jednak z największych skupisk ludzi w mieście. Zamieszkuje ją ok. 200 tys. ludzi, co zważywszy na to że najmuje ledwie 5,1 km² jest sporym wyczynem. Jest też niezwykle specyficzna…

Niewątpliwie, pierwsze co rzuca się w oczy to meczety, multum meczetów. W tym najważniejsza islamską świątynią – Wielkim Meczetem Bangi (Meczetem Centralnym), oraz świątynią Ali-Babolo. Choć można tu znaleźć także wspomniany już kościół Matki Bożej Fatimskiej.

Wielki Meczet w Bangi Republika Środkowoafrykańska; źródło: Wikipedia

Powstanie Gba-vaka Ota bezpośrednio wiąże się z powstaniem w 1914 r. rynku Mamadou M’baïki. Z czasem wokół tej handlowej przestrzeni zaczęła napływać biedota, by jak najtaniej móc się w najpotrzebniejsze produkty najczęściej importowane z Kamerunu.

Nic dziwnego, że tutaj znaleźć można wielu rzemieślników wykonujących tradycyjne wyroby artystyczne. Owo rękodzieło koncentruje się na drewnianych rzeźbach z hebanu, produkcji tkanych mat i koszy, ceramiki, rzeźnych stołków i instrumentów muzycznych.

W lipcu 2002 r. na lotnisku Bangi doszło do katastrofy. Podchodzący do awaryjnego lądowania samolot Boeing 707-123 , lecący z Czadu z pasażerami i ładunkiem cebuli i czosnku uderzył w ziemię. W efekcie spod 30 znajdujących się na pokładzie zginęło aż 28.

Transport w Bangi

Bangi jest najważniejszym węzłem transportowym Republiki Środkowoafrykańskiej. Prowadzą do niej najważniejsze drogi. Ich powstanie łączący się z wielkim projektem modernizacyjnym zapoczątkowanym w l. 20 XX w. polegającym na chęci połączenia miasta z najważniejszymi ośrodkami miejskimi kraju, a także ościennymi państwami: Kamerunem, Czadem i Sudanem.

Port rzeczny jest ważnym węzłem transportowym; w jego obrębie wzniesiono 400 m nabrzeże i port naftowy ulokowany w dole rzeki. Z portu w świat ruszają diamenty, kawa, bawełna i drewno.

Komunikacja miejska w Bangi oparta jest w dużej mierze na, krążących po mieście, żółtych taksówkach. A jest ich sporo, bo ok. 8 tys. Prócz nich sieć transportu miejskiego osadza się na 5 tys. minibusach oraz tuk-tukach, czyli znanych z Azji taksówkach motocyklowych. ^{2, 3} 

Jeśli preferujecie klimat dużych metropolii koniecznie poznajcie atrakcje Toronto.

¹ https://fr.wikipedia.org/wiki/Palais_de_la_Renaissance

² https://fr.wikipedia.org/wiki/Bangui

³ https://en.wikipedia.org/wiki/Bangui